جتالاسلام سیدمحمدرضا علاءالدین، رئیس هیئت مدیره اتحادیه مؤسسات و تشکلهای قرآن و عترت استان اصفهان در گفت و گو با ایکنا اظهار کرد: افرادی که در مؤسسات قرآنی مشغول فعالیت هستند، عشق خدمت به قرآن دارند و فعالیتهایی انجام میدهند که عموماً به حوزه آموزش مربوط میشود، یعنی به تعداد انگشتان دست، مؤسساتی نداریم که در حوزه قرآن و عترت پژوهش انجام دهند و بیشتر، رویکرد آموزشی بر این مؤسسات حاکم است.
وی افزود: یکی از مهمترین مشکلات مؤسسات قرآنی، نبود افرادی است که برنامهریز و سیاستگذار باشند و کارها را به نحو مطلوب مهندسی کنند. به همین دلیل، صرفاً به یکسری فعالیتهای آموزشی روزمره و معمول و گزارش آنها بسنده میکنند، در حالی که باید چشماندازی مشخص داشته باشیم و هر کدام در گوشهای از پازل معارف قرآن قرار بگیریم تا بتوانیم نقشهای جامع از این حوزه ارائه دهیم، ولی همه میخواهند کار آموزشی انجام دهند.
رئیس هیئت مدیره اتحادیه مؤسسات و تشکلهای قرآن و عترت استان اصفهان اضافه کرد: فعالیتهای آموزشی که در مؤسسات قرآنی انجام میشود، براساس یک سبک و سیاق علمی نیست و انگیزشهای علمی و روانشناختی که باید برای مخاطبان در نظر گرفت، اعمال نمیشود، چون از افراد خبره این کار بهره نمیبرند و صرفاً یکسری از مربیان مطالبی آموزش میبینند و همان را به مخاطب کودک و نوجوان منتقل میکنند، در حالی که مربیان باید آنقدر توانمند باشند که مخاطب خود را بیمه قرآن کنند.
حجتالاسلام علاءالدین ادامه داد: نباید صرفاً به آموزش مخاطب بپردازیم، بلکه باید او را به مقالهنویسی، تدبر، تفکر و فلسفیدن در حوزه قرآن وا داریم. ما میتوانیم قصهگو، نقاش و بازیگر قرآن تربیت کنیم، به جای اینکه صرفاً به تربیت قاری و حافظ قرآن بپردازیم. پیشنهاد من این است که با پایان یافتن کرونا، مؤسسات قرآنی به همگرایی رو آورده و به فکر مهندسی و برنامهریزی آینده باشند، افرادی را بهکار بگیرند که بتوانند چشمانداز روشنی برای آنها ترسیم کنند و مؤسسات طبق این چشمانداز پیش بروند تا فعالیتهایشان سمت و سوی مناسبی پیدا کند. مهمتر اینکه، همگرایی مؤسسات باید بیشتر شود و اگر این اتفاق نیفتد، هر مؤسسهای ساز خودش را میزند و این، درست نیست.
وی تصریح کرد: چون فعالیتهای آموزشی مؤسسات قرآنی براساس یک نقشه جامع نیست و شیوهها و روشها یکسانسازی و همگرا نشده است، خروجی قابل توجهی نیز ندارند. از طرف دیگر، همه مؤسسات صرفاً برای موفقیت در مسابقات قرآن فعالیت میکنند، مثل اینکه قرآن فقط برای مسابقات نازل شده باشد، در حالی که این سیاست، اشتباه است و مسابقات قرآن بهگونهای نیست که تمام اقشار جامعه را پوشش دهد، بلکه یکسری استعدادهای خاص در آن شریک میشوند. مثل این است که انتظار داشته باشیم تمام مردم به یک کشتیگیر قهرمان تبدیل شوند، ولی چنین چیزی امکان ندارد و معمولاً ورزش همگانی توصیه میشود.
رئیس هیئت مدیره اتحادیه مؤسسات و تشکلهای قرآن و عترت استان اصفهان تأکید کرد: درباره قرآن نیز همینطور است و اگر بتوانیم فهم قرآن را به نحو شایسته برای مردم تبیین و آنها را از این نظر اقناع کنیم، آن وقت سبک زندگیشان متفاوت خواهد شد، ولی امروز سبک زندگی آنها با قرآن فاصله دارد، چون فقط مسابقات را هدف قرار داده و مخاطب خود را برای این کار تربیت کردهایم. اگر هم و غم ما تربیت یک جامعه تمدنساز قرآنی باشد که پیششرط این تمدنسازی، سبک زندگی و تربیت قرآنی است، فعالیتهای مؤسسات جهت متفاوتی خواهد یافت و صرفاً فعالیت آموزشی روزمره انجام نمیدهند. در خواست من از مؤسسات و دستگاههای متولی این است که همگرایی معقولی بر محور قرآن داشته باشند، فرهنگسازی قرآنی انجام دهند و سبک زندگی مردم را متحول کنند که این امر، نیازمند همسویی و همفکری است.